Άρθρα

Για την περιγραφή της εξέλιξης του Σύμπαντος απαιτούνται ορισμένες υποθέσεις. Μεταξύ αυτών και η παραδοχή της ομογένειας και της ισοτροπίας του, που ονομάζεται Κοσμολογική Αρχή: «Η θέση μας στο Σύμπαν δεν έχει κανένα απολύτως πλεονέκτημα» . Πρόκειται για μια μαθηματικά πολύ ισχυρή υπόθεση, την οποία χρησιμοποιεί η καθιερωμένη κοσμολογία. Οι τοπικές ανωμαλίες αντικαθίστανται από έναν μέσο τανυστή ύλης, για τον οποίο υποθέτουμε ότι είναι ίδιος σε όλους τους τόπους αλλά ενδεχομένως μεταβάλλεται με τον χρόνο. Η Κοσμολογική Αρχή στηρίζεται κατά κάποιον τρόπο και στην πειραματική παρατήρηση. Πράγματι, από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε το Σύμπαν εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό ισότροπο ενώ επίσης φαίνεται σχετικά ομογενές ‘κατά μέσο όρο’ στο τμήμα που παρατηρούμε. Όμως, δεν έχουμε καμία ένδειξη για το αν το Σύμπαν είναι ομογενές και ισότροπο όταν παρατηρείται από άλλα σημεία ή σε άλλες χρονικές στιγμές. Η αποδοχή της κοσμολογικής αρχής είναι λοιπόν ζήτημα υπόθεσης.

Ορισμένοι κοσμολόγοι πατώντας σε αστρονομικά δεδομένα, όπως η μεγάλη ομάδα κβάζαρ ή κάποιες τεράστιες κενές περιοχές, αμφισβητούν την ισχύ της Κοσμολογικής Αρχής.

H μεγάλη ομάδα κβάζαρ (LQG) που ανακαλύφθηκε το 2013 είναι μια δομή με διαστάσεις περίπου 4×1,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός, τρεις φορές μεγαλύτερη από το ανώτερο όριο στην κλίμακα ομοιογένειας του σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Roger Clowes, η ύπαρξη δομών με το μέγεθος της LQG είναι θεωρητικά αδύνατη. Η LQG μαζί με άλλες δομές μεγάλης κλίμακας θέτουν υπό αμφισβήτηση την υπόθεση ομοιογένειας στην Κοσμολογική Αρχή που υιοθετεί το καθιερωμένο κοσμολογικό πρότυπο [διαβάστε σχετικά: ‘A structure in the early universe at z ~ 1.3 that exceeds the homogeneity scale of the R-W concordance cosmology‘. Δείτε επίσης: ‘Discovery of a Giant Arc in distant space adds to Challeges to basic assumptions about the Universe.].

Επίσης, οι αστρονόμοι παρατηρούν τεράστιες σχεδόν κενές περιοχές στο σύμπαν [π.χ. The Local Hole], που τους προβληματίζουν όσον αφορά την ομοιογένεια, αλλά και τις μετρήσεις της σταθεράς του Hubble που καθορίζει το πόσο γρήγορα διαστέλλεται το Σύμπαν. Μπορεί το καθιερωμένο κοσμολογικό πρότυπο να είναι μια απλή και κομψή θεωρία που σε γενικές γραμμές συμφωνεί με τα παρατηρησιακά δεδομένα μέχρι σήμερα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι η τελική θεωρία για το Σύμπαν και ότι δεν απαιτούνται βελτιώσεις [In the realm og the hubble tension – a review of solutions].

Τέλος, υπάρχουν και δημοσιεύσεις [π.χ. ‘A test of the cosmological principle with quasars‘, όπου αμφισβητείται απευθείας η ισχύς της κοσμολογική αρχής, παρότι η αποποίησή της θα φέρει μεγάλες ανατροπές στην κοσμολογία και θα δυσκολέψει πολύ τους μαθηματικούς υπολογισμούς.

Σε όλα τα παραπάνω αναφέρεται η Sabine Hossenfelder στο βίντεο με τίτλο ‘New Evidence against the Standard Model of Cosmology’: